 |
Μονοετή έρποντα φυτά, σπάνια με όρθια ή θαμνώδη βλάστηση.
Η ρίζα τους είναι πασσαλώδης και φθάνει σε βάθος 40-50 cm.
Απ’ αυτήν ξεκινούν πολλές πλευρικές που αναπτύσσονται πλάγια και προς τα κάτω.
Οι βλαστοί του έρπουν σε μεγάλο μήκος που μπορεί να φθάσει τα 8-10 m.
Οι βλαστοί του έρπουν σε μεγάλο μήκος που μπορεί να φθάσει τα 8-10 m.
Τα άνθη του είναι δικλινή και σπανιότερα ερμαφρόδιτα. Εχουν μεγάλο μέγεθος και είναι κίτρινα.
Τα αρσενικά καταναλώνονται και σαν λαχανικά για ντολμάδες, είναι περισσότερα από τα θηλυκά και βρίσκονται στο κέντρο των φυτών αντίθετα από τα θηλυκά που βρίσκονται στην περιφέρεια σε βλαστούς τρίτης τάξεως και πάνω.
Η γονιμοποίησή τους γίνεται κυρίως με τις μέλισσες, μεταξύ των φυτών της φυτείας, των ποικιλιών και των ειδών του γένους Cucurbita, όχι όμως και μεταξύ των γενών, (δηλαδή με τα αγγούρια, τα πεπόνια, τα καρπούζια).
Οικογένεια: Cucurbitaceae (=κολοκυνθών)
Για την ωρίμανση των καρπών απαιτείται ζέστη
Καλλιέργεια:
Παρόμοια με του πεπονιού και του αγγουριού
Παρόμοια με του πεπονιού και του αγγουριού
Είναι φυτό που αντέχει σε χαμηλές θερμοκρασίες αλλά
όχι στους παγετούς.
Αν η καλλιέργεια γίνει σε κλίνες τα κολοκύθια τοποθετούνται στις άκρες της για να απλωθούν στα μονοπάτια και να μην πνίξουν τα γειτονικά φυτά.
Όπου είναι δυνατόν μπορούν να γίνουν κρεμαστά.
Το κολοκύθι δίνει τις καλύτερες παραγωγές του σε χωράφια πλούσια σε οργανική ουσία και καλή εδαφική υγρασία.
Μπορεί να καλλιεργηθεί σε έδαφος με ΡΗ 5,5 - 6,8 άλλα αποδίδει καλύτερα γύρω στο 6.
Η κατεργασία του εδάφους για τα αγριόχορτα πρέπει να είναι επιπόλαιη και σταματά όταν το φύλλωμα καλύψει το έδαφος γιατί τα αγριόχορτα πνίγονται από τα φυτά.
Χρειάζεται πολύ νερό αλλά το έδαφος δεν πρέπει να νεροκρατεί. Κρίσιμη περίοδος άρδευσης είναι όταν έχουν μπουμπούκια και άνθη. Τα φύλλα δεν πρέπει να βρέχονται κατά την άρδευση για να αποφεύγονται οι ασθένειες.
Το κόψιμο των φύλλων ή κορφολόγημα των βλαστών που γίνεται πολλές φορές για να διατεθούν οι κορυφές σαν κολοκυθοκορφάδες, δεν συνιστάται γιατί μειώνει την ικανότητα αφομοίωσης θρεπτικών ουσιών από το φυτό.
όχι στους παγετούς.
Αν η καλλιέργεια γίνει σε κλίνες τα κολοκύθια τοποθετούνται στις άκρες της για να απλωθούν στα μονοπάτια και να μην πνίξουν τα γειτονικά φυτά.
Όπου είναι δυνατόν μπορούν να γίνουν κρεμαστά.
Το κολοκύθι δίνει τις καλύτερες παραγωγές του σε χωράφια πλούσια σε οργανική ουσία και καλή εδαφική υγρασία.
Μπορεί να καλλιεργηθεί σε έδαφος με ΡΗ 5,5 - 6,8 άλλα αποδίδει καλύτερα γύρω στο 6.
Η κατεργασία του εδάφους για τα αγριόχορτα πρέπει να είναι επιπόλαιη και σταματά όταν το φύλλωμα καλύψει το έδαφος γιατί τα αγριόχορτα πνίγονται από τα φυτά.
Χρειάζεται πολύ νερό αλλά το έδαφος δεν πρέπει να νεροκρατεί. Κρίσιμη περίοδος άρδευσης είναι όταν έχουν μπουμπούκια και άνθη. Τα φύλλα δεν πρέπει να βρέχονται κατά την άρδευση για να αποφεύγονται οι ασθένειες.
Το κόψιμο των φύλλων ή κορφολόγημα των βλαστών που γίνεται πολλές φορές για να διατεθούν οι κορυφές σαν κολοκυθοκορφάδες, δεν συνιστάται γιατί μειώνει την ικανότητα αφομοίωσης θρεπτικών ουσιών από το φυτό.
Σπορά:
1.5 - 5 εκατοστά βάθος (αναλόγως την ποικιλία)
Γενικά η σπορά γίνεται σε 2,5 cm βάθος, κατευθείαν στο χωράφι μια εβδομάδα ή παραπάνω μετά τον τελευταίο αναμενόμενο παγετό.
Η θερμοκρασία του εδάφους θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 15 oC.
Η σπορά γίνεται σε γραμμές ή σε όρχους προσθέτοντας καλά χωνεμένη κοπριά ή κόμποστ.
Αν πρόκειται να γίνει μεταφύτευση τότε η σπορά θα πρέπει να ξεκινήσει 4 εβδομάδες πριν βγουν τα φυτά έξω. Αυτό μπορεί να γίνει 3-4 βδομάδες ύστερα από τον τελευταίο αναμενόμενο παγετό.
Αν πρόκειται να γίνει μεταφύτευση τότε η σπορά θα πρέπει να ξεκινήσει 4 εβδομάδες πριν βγουν τα φυτά έξω. Αυτό μπορεί να γίνει 3-4 βδομάδες ύστερα από τον τελευταίο αναμενόμενο παγετό.
Η μεταφύτευση πρέπει να γίνει με πολύ προσοχή
γιατί το ριζικό σύστημα είναι ευαίσθητο.
γιατί το ριζικό σύστημα είναι ευαίσθητο.
Αυτή η πρακτική δεν συνιστάται στις πιο ζεστές περιοχές γιατί το έδαφος μπορεί να ζεσταθεί παραπάνω απ’ όσο πρέπει.
Τα χειμωνιάτικα κολοκύθια σπέρνονται έως τέλος Ιουλίου.
Στις βορειότερες περιοχές, 50 μέρες πριν από τον πρώτο αναμενόμενο παγετό αφαιρούμε όλα τα άνθη και τους ανώριμους καρπούς για να μπορέσουν να ωριμάσουν οι υπόλοιποι.
Τα χειμωνιάτικα κολοκύθια σπέρνονται έως τέλος Ιουλίου.
Στις βορειότερες περιοχές, 50 μέρες πριν από τον πρώτο αναμενόμενο παγετό αφαιρούμε όλα τα άνθη και τους ανώριμους καρπούς για να μπορέσουν να ωριμάσουν οι υπόλοιποι.
Απόσταση φύτευσης:
Οι αποστάσεις των φυτών και για τα καλοκαιρινά κολοκυθάκια και για τις χειμωνιάτικες κολοκύθες είναι 60-90 cm προς όλες τις κατευθύνσεις.
Οι θαμνώδεις ποικιλίες μπορούν να καλλιεργηθούν και σε κοντινότερες αποστάσεις.
Οι θαμνώδεις ποικιλίες μπορούν να καλλιεργηθούν και σε κοντινότερες αποστάσεις.
Ημέρες βλάστησης: 5-10
Εποχή σποράς-Θερμοκρασία βλάστησης:
Σε θερμοκρασίες 21-35 C. (Μάρτιο-Αύγουστο)
Έδαφος: Κρατήστε το χώμα υγρό με σάπια φύλλα και βρεγμένα άχυρα ή χορτάρια όταν αρχίζουν οι ζέστες.
Συγκομιδή: Μαζέψτε τα καλοκαιρινά κολοκυθάκια όταν είναι μικρά για βραστά και μέχρι 20 εκατοστά για τηγανιτά.
Τα μικρά κολοκυθάκια θα γίνουν υπερβολικά μεγάλα σχεδόν σαν κολοκύθες αν δεν τα κόψετε.
Οι χειμωνιάτικες κολοκύθες είναι έτοιμες για συγκομιδή όταν ο φλοιός τους χάνει τη φυσική λάμψη τους.
Μετά από το στάδιο της πλήρης ανάπτυξής τους, αφήστε τις κολοκύθες άλλες 10-15 ημέρες να ωριμάσουν και κόψτε το κοτσάνι 3 εκατοστά πάνω από την κολοκύθα.
Μην αφήσετε τα φρούτα να κρυώσουν. Αποθηκεύστε τες σε καλά αεριζόμενο μέρος με θερμοκρασίες 7-16°C.
Συγκαλλιέργεια κολοκυθιών
Συγκαλλιέργεια κολοκυθιών
- αμπέλι
- βαμβάκι
- καλαμπόκι
- κατιφέ (αποτρέπει τους κανθάρους)
- πεπόνι
- ραπανάκι
- τάτουλα
- ραδίκια
- ρίγανη (παρέχει τη γενική προστασία παρασίτων)
- φασόλι
Το νεροκάρδαμο αποτρέπει τα ζωύφια.
Δεν καλλιεργούνται μαζί με πατάτες
Επίσης αναφέρεται η καλλιέργεια κολοκυθιού στις ρίζες νάνων φρουτόδεντρων
Διαδοχικές καλλιέργειες.
Το κολοκύθι μπορεί να ακολουθήσει στο χωράφι ριζώδεις καλλιέργειες.
Επίσης ακολουθεί πρώιμο αρακά, λάχανο, σπανάκι και κινέζικο λάχανο.
Μετά από κολοκύθι μπορούν να καλλιεργηθούν φασόλια και λάχανα.
Ασθένειες & Προβλήματα της καλλιέργειας
Γενικές προφυλάξεις
Αλευρώδης. Προκαλεί κίτρινους μεταχρωματισμούς στα φύλλα και δευτερογενή προσβολή καπνιάς. Τα έντομα έχουν μέγεθος σκνίπας, είναι λευκά και πετούν σαν σύννεφα μόλις ενοχληθούν. Στην κάτω επιφάνεια των φύλλων παρατηρούνται κιτρινωπές προνύμφες σαν ψώρες. Προσβάλλει τις κολοκυθιές και στο θερμοκήπιο και στην ύπαιθρο. Μπορεί να γίνει χρήση του παρασίτου Encarsia Formosa η ψεκασμοί με τσάι νικοτίνης η πυρεθρίνη.
Ανθράκνωση. Είναι σοβαρή ασθένεια και εκδηλώνεται με καστανές κηλίδες στα φύλλα τα οποία κατόπιν νεκρώνονται. Στα κολοκύθια προκαλεί καστανές βαθουλωτές κηλίδες που μαυρίζουν. Αντιμετωπίζεται μόνο προληπτικά με αμειψισπορά και χρήση υγιούς σπόρου. Απομακρύ νουμε και καταστρέφουμε τα προσβεβλημένα φυτά.
Βακτηριώσεις. Στην πάνω επιφάνεια των φύλλων εμφανίζονται ελαιώδεις κηλίδες, γωνιώδεις, με σαφή, καθορισμένα όρια, ανάμεσα στις νευρώσεις.
Στην κάτω επιφάνεια οι κηλίδες έχουν βαθύ πράσινο χρώμα, με τον κάιρό σκουραίνουν και όταν πέφτουν αφήνουν τρύπες.
Παρόμοιες κηλίδες εμφανίζονται στα στελέχη και στα κολοκύθια και εκκρίνουν ένα άσπρο υγρό.
Από προσβολή βακτηρίου μπορεί να προκληθεί και μαρασμός των φυτών που ξεκινά από τις ρίζες ή το λαιμό.
Θα πρέπει να αποφεύγεται η διαβροχή των φύλλων κατά το πότισμα ή το άγγιγμα των φυτών όταν είναι υγρά.
Για να περιορίσουμε τη διασπορά της ψεκάζουμε με αραιό διάλυμα χαλκού.
Προληπτικά χρησιμοποιούμε ανθεκτικές ποικιλίες και υγιή σπόρο.
Το έδαφος θα πρέπει να στραγγίζει και να αερίζεται καλά.
Εφαρμόζουμε αμειψισπορά και καταπολεμούμε το ραβδωτό σκαθάρι και τις αφίδες που είναι φορείς του βακτηρίου που προκαλεί μαρασμό.
- Τα φύλλα των κολοκυθιών καίγονται όταν ψεκαστούν με εντομοκτόνα σαπούνια και χαλκό.
- Γι' αυτό πρέπει να χρησιμοποιούνται με φειδώ και στις μεγαλύτερες δυνατές αραιώσεις.
- Δεν πρέπει να ψεκάζονται τα φυτά με έντονο ήλιο και όταν οι θερμοκρασίες είναι πάνω από 26oC.
- Επίσης δεν πρέπει να ψεκάζονται όταν τα φυτά είναι βασανισμένα λόγω ξηρασίας.
Αλευρώδης. Προκαλεί κίτρινους μεταχρωματισμούς στα φύλλα και δευτερογενή προσβολή καπνιάς. Τα έντομα έχουν μέγεθος σκνίπας, είναι λευκά και πετούν σαν σύννεφα μόλις ενοχληθούν. Στην κάτω επιφάνεια των φύλλων παρατηρούνται κιτρινωπές προνύμφες σαν ψώρες. Προσβάλλει τις κολοκυθιές και στο θερμοκήπιο και στην ύπαιθρο. Μπορεί να γίνει χρήση του παρασίτου Encarsia Formosa η ψεκασμοί με τσάι νικοτίνης η πυρεθρίνη.
Ανθράκνωση. Είναι σοβαρή ασθένεια και εκδηλώνεται με καστανές κηλίδες στα φύλλα τα οποία κατόπιν νεκρώνονται. Στα κολοκύθια προκαλεί καστανές βαθουλωτές κηλίδες που μαυρίζουν. Αντιμετωπίζεται μόνο προληπτικά με αμειψισπορά και χρήση υγιούς σπόρου. Απομακρύ νουμε και καταστρέφουμε τα προσβεβλημένα φυτά.
Βακτηριώσεις. Στην πάνω επιφάνεια των φύλλων εμφανίζονται ελαιώδεις κηλίδες, γωνιώδεις, με σαφή, καθορισμένα όρια, ανάμεσα στις νευρώσεις.
Στην κάτω επιφάνεια οι κηλίδες έχουν βαθύ πράσινο χρώμα, με τον κάιρό σκουραίνουν και όταν πέφτουν αφήνουν τρύπες.
Παρόμοιες κηλίδες εμφανίζονται στα στελέχη και στα κολοκύθια και εκκρίνουν ένα άσπρο υγρό.
Από προσβολή βακτηρίου μπορεί να προκληθεί και μαρασμός των φυτών που ξεκινά από τις ρίζες ή το λαιμό.
Θα πρέπει να αποφεύγεται η διαβροχή των φύλλων κατά το πότισμα ή το άγγιγμα των φυτών όταν είναι υγρά.
Για να περιορίσουμε τη διασπορά της ψεκάζουμε με αραιό διάλυμα χαλκού.
Προληπτικά χρησιμοποιούμε ανθεκτικές ποικιλίες και υγιή σπόρο.
Το έδαφος θα πρέπει να στραγγίζει και να αερίζεται καλά.
Εφαρμόζουμε αμειψισπορά και καταπολεμούμε το ραβδωτό σκαθάρι και τις αφίδες που είναι φορείς του βακτηρίου που προκαλεί μαρασμό.
Μελίγκρες Κατσαρωμένα φύλλα που στην κάτω επιφάνεια έχουν αποικίες από πράσινες και μαύρες μελίγκρες.
Εκτός από τις άμεσες ζημιές που προκαλούν μεταδίδουν και ιώσεις.
Για μικρές προσβολές μπορεί να γίνει ψεκασμός με νερό ή εντομοκτόνα σαπούνια.
Μωσαϊκό του κολοκυθιού. Στα φύλλα εμφανίζεται τυπικό μωσαϊκό και κιτρίνισμα. Τα μεσογονάτια διαστήματα κοντένουν, σταματά ή ανάπτυξη του φυτού, παραμορφώνονται τα νεαρά φύλλα και οι καρποί (εικόνα 1) και νεκρώνονται τα φυτά. Προληπτικά χρησιμοποιούμε ανθεκτικές ποικιλίες και καταπολεμούμε τις μελίγκρες το ραβδωτό σκαθάρι που μεταδίδουν την ίωση. Απομακρύνουμε και καταστρέφουμε τα προσβεβλημένα φυτά.
Παπαδίτσα του πεπονιού. Φα γώματα και ξήρανση στην κάτω επιφάνεια των φύλλων. Τα συμπτώματα αυτά προκαλούνται από τη λάρβα και το ακμαίο ενός κολεοπτέρου που μοιάζει με την πασχαλίτσα. Εχει 16 μαύρα στίγματα, η λάρβα του είναι κιτρινωπή και “αγκαθωτή” (εικόνα 5) και τα αβγά του τα αφήνει στην κάτω πλευρά των φύλλων. Εχει εχθρούς πολλά αρπακτικά και την παρασιτική σφήκα. Για την αντιμετώπιση του μπορεί να χρησιμοποιηθεί ροτενόνη ή πυρεθρίνη. Ο ψεκασμός γίνεται ιδιαίτερα στην κάτω πλευρά των φύλλων. Θα πρέπει να γίνεται καταστροφή των υπολειμμάτων από προσβεβλημένες φυτείες.
Ραβδωτά σκαθάρια. Φαγωμένα φύλλα οφείλονται στα ραβδωτά σκαθάρια (Αcalymma vittata) μήκους 6 χιλιοστών κίτρινα προς το πορτοκαλί (εικόνα 2) με τρεις μαύρες ρίγες και μαύρο κεφάλι. Τα αβγά του είναι πορτοκαλί και τα αφήνει στο έδαφος κοντά στα φυτά που παρασιτεί. Η λάρβα του είναι λευκή έχει 2-4 γενιές το χρόνο και διαχειμάζει σαν ενήλικο σε υπολείμματα φυτών. Εκτός από τη ζημιά που προκαλεί τρώγωντας τα φύλλα και τα άνθη, μεταφέρει ιώσεις και βακτηριώσεις ενώ η λάρβα του τρέφεται με τους υπόγειους βλαστούς και τις ρίζες. Φυσικός τους εχθρός είναι διάφορα αρπακτικά σκαθάρια όπως τα Podabrus tomentosus και Chauliognathus pennsyllanicus (εικόνα 3 & 4). Προληπτικά μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε προστατευτικό δίχτυ. Σε περίπτωση προσβολής ψεκάζουμε με σαμπατίλα ή με ροτενόνη και πυρεθρίνη μαζί.
Σάπισμα λαιμού. Τα φυτά που έχουν προσβληθεί από φουζάριο, παρουσιάζουν ένα μαλακό καστανό σάπισμα του λαιμού που στα νεαρά φυτά καταλήγει σε θάνατο. Στα μεγαλύτερα προκαλείται προοδευτικά μάρανση των φύλλων και κατάρρευση των βλαστών. Τα κολοκύθια προσβάλλονται όταν έρθουν σ’ επαφή με μολυσμένο έδαφος, παρουσιάζοντας μαύρες κηλίδες σαν κάρβουνο. Σάπισματα του λαιμού μπορεί να προκληθούν, κυρίως στο θερμοκήπιο τις ζεστές περιόδους του έτους από σκληρωτίνιαση και εκδηλώνεται με άσπρα μαλακά σαπίσματα στα στελέχη, στους μίσχους, στα φύλλα και στους καρπούς και ακολουθεί νέκρωση όλων των εναέριων οργάνων. Επίσης σαπίσματα προκαλούνται από σταχτιά μούχλα που προσβάλλει όλο το φυτό και τα λουλούδια.
Για την αντιμετώπισή τους συνιστάται χρήση υγιούς απολυμασμένου σπόρου και αμειψισπορά.
Εκτός από τις άμεσες ζημιές που προκαλούν μεταδίδουν και ιώσεις.
Για μικρές προσβολές μπορεί να γίνει ψεκασμός με νερό ή εντομοκτόνα σαπούνια.
Μωσαϊκό του κολοκυθιού. Στα φύλλα εμφανίζεται τυπικό μωσαϊκό και κιτρίνισμα. Τα μεσογονάτια διαστήματα κοντένουν, σταματά ή ανάπτυξη του φυτού, παραμορφώνονται τα νεαρά φύλλα και οι καρποί (εικόνα 1) και νεκρώνονται τα φυτά. Προληπτικά χρησιμοποιούμε ανθεκτικές ποικιλίες και καταπολεμούμε τις μελίγκρες το ραβδωτό σκαθάρι που μεταδίδουν την ίωση. Απομακρύνουμε και καταστρέφουμε τα προσβεβλημένα φυτά.
Παπαδίτσα του πεπονιού. Φα γώματα και ξήρανση στην κάτω επιφάνεια των φύλλων. Τα συμπτώματα αυτά προκαλούνται από τη λάρβα και το ακμαίο ενός κολεοπτέρου που μοιάζει με την πασχαλίτσα. Εχει 16 μαύρα στίγματα, η λάρβα του είναι κιτρινωπή και “αγκαθωτή” (εικόνα 5) και τα αβγά του τα αφήνει στην κάτω πλευρά των φύλλων. Εχει εχθρούς πολλά αρπακτικά και την παρασιτική σφήκα. Για την αντιμετώπιση του μπορεί να χρησιμοποιηθεί ροτενόνη ή πυρεθρίνη. Ο ψεκασμός γίνεται ιδιαίτερα στην κάτω πλευρά των φύλλων. Θα πρέπει να γίνεται καταστροφή των υπολειμμάτων από προσβεβλημένες φυτείες.
Ραβδωτά σκαθάρια. Φαγωμένα φύλλα οφείλονται στα ραβδωτά σκαθάρια (Αcalymma vittata) μήκους 6 χιλιοστών κίτρινα προς το πορτοκαλί (εικόνα 2) με τρεις μαύρες ρίγες και μαύρο κεφάλι. Τα αβγά του είναι πορτοκαλί και τα αφήνει στο έδαφος κοντά στα φυτά που παρασιτεί. Η λάρβα του είναι λευκή έχει 2-4 γενιές το χρόνο και διαχειμάζει σαν ενήλικο σε υπολείμματα φυτών. Εκτός από τη ζημιά που προκαλεί τρώγωντας τα φύλλα και τα άνθη, μεταφέρει ιώσεις και βακτηριώσεις ενώ η λάρβα του τρέφεται με τους υπόγειους βλαστούς και τις ρίζες. Φυσικός τους εχθρός είναι διάφορα αρπακτικά σκαθάρια όπως τα Podabrus tomentosus και Chauliognathus pennsyllanicus (εικόνα 3 & 4). Προληπτικά μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε προστατευτικό δίχτυ. Σε περίπτωση προσβολής ψεκάζουμε με σαμπατίλα ή με ροτενόνη και πυρεθρίνη μαζί.
Σάπισμα λαιμού. Τα φυτά που έχουν προσβληθεί από φουζάριο, παρουσιάζουν ένα μαλακό καστανό σάπισμα του λαιμού που στα νεαρά φυτά καταλήγει σε θάνατο. Στα μεγαλύτερα προκαλείται προοδευτικά μάρανση των φύλλων και κατάρρευση των βλαστών. Τα κολοκύθια προσβάλλονται όταν έρθουν σ’ επαφή με μολυσμένο έδαφος, παρουσιάζοντας μαύρες κηλίδες σαν κάρβουνο. Σάπισματα του λαιμού μπορεί να προκληθούν, κυρίως στο θερμοκήπιο τις ζεστές περιόδους του έτους από σκληρωτίνιαση και εκδηλώνεται με άσπρα μαλακά σαπίσματα στα στελέχη, στους μίσχους, στα φύλλα και στους καρπούς και ακολουθεί νέκρωση όλων των εναέριων οργάνων. Επίσης σαπίσματα προκαλούνται από σταχτιά μούχλα που προσβάλλει όλο το φυτό και τα λουλούδια.
Για την αντιμετώπισή τους συνιστάται χρήση υγιούς απολυμασμένου σπόρου και αμειψισπορά.
Τετράνυχος. Κιτρινισμένα φύλλα που γίνονται χαλκόχρωμα και σε μεγάλες προσβολές καρουλιάζουν, ξηραίνονται και πέφτουν, ενώ στην κάτω πλευρά κινούνται μέσα σε αραχνονήματα κόκκινα και κίτρινα ακάρεα που μόλις διακρίνονται με γυμνό μάτι. Τα φυτά έχουν προσβληθεί από τετράνυχο που ευνοείται από ξηρό και ζεστό καιρό. Ψεκάζουμε μ’ ένα ελαφρύ εντομοκτόνο σαπούνι.
Ωίδιο. Εμφανίζονται κηλίδες με άσπρη σκόνη στις δύο πλευρές των φύλλων αλλά και σε μίσχους και βλαστούς. Καθώς εξελίσσεται ή ασθένεια τα παλιά φύλλα καφετιάζουν και προσβάλλονται τα νεότερα. Για να εμποδίσουμε τη διασπορά της ασθένειας ψεκάζουμε με αραιό διάλυμα χαλκού. Προληπτικά χρησιμοποιούμε ανθεκτικές ποικιλίες.
Εμφανίζονται φύλλα αλλά δεν σχηματίζονται κολοκύθια.
Πιθανόν έχει γίνει ελλιπής γονιμοποίηση. Τα αρσενικά άνθη ανοίγουν μια ή περισσότερες βδομάδες πριν τα θηλυκά και δεν δίνουν κολοκύθια. Αν τα θηλυκά αποτύχουν να δέσουν ή δίνουν μικρά κολοκύθια που μαυρίζουν και σαπίζουν στην άκρη του άνθους δεν έχουν γονιμοποιηθεί. Μπορούμε να βοήθησουμε τινάζοντας τα άνθη.
Κακοσχηματισμένοι καρποί. Μπορεί να οφείλεται σε πολλές αρρώστιες που προσβάλλουν το φυτό ή σε φτωχή γονιμοποίηση. Αν είναι υγιή τα φύλλα πιθανόν να οφείλεται σε επικράτηση υψηλών θερμοκρασιών που καταστρέφουν τη γύρη.
Συγκομιδή
Τα κολοκυθάκια ωριμάζουν σε 48 - 70 ημέρες και συγκομίζονται νεαρά, τρυφερά και μικρά γιατί τα μεγάλα υστερούν σε ποιότητα.
Οι συγκομιδές συνεχίζονται όλο το καλοκαίρι και αν έχουν γίνει διαδοχικές σπορές του φυτού, μπορούμε να έχουμε φρέσκα κολοκυθάκια μέχρι τους παγετούς του Φθινοπώρου. Κόβονται με τμήμα ποδίσκου γιατί έτσι διατηρούνται καλύτερα. Ο φλοιός τους θα πρέπει να είναι τόσο τρυφερός ώστε να χαράζεται με το νύχι. Η συγκομιδή γίνεται προσεκτικά γιατί ο παραμικρός τραυματισμός μπορεί να προκαλέσει αργότερα μελανά στίγματα.
Τα χειμωνιάτικα και κτηνοτροφικά κολοκύθια, ωριμάζουν σε 80-120 ημέρες και συλλέγονται με σκληρό φλοιό και σε πλήρη ανάπτυξη, γιατί τότε έχουμε μέγιστη απόδοση του καρπού και διατηρείται καλύτερα. Θα χρειαστεί να περιμένουμε μέχρι τους παγετούς.
Τα χειμωνιάτικα μπορούν να διατηρηθούν για αρκετούς μήνες αν τοποθετηθούν σε ξηρό περιβάλλον και υψηλή θερμοκρασία. Οι κολοκύθες διατηρούνται καλύτερα σε θερμοκρασία 6-12oC και σχετική υγρασία 70%.
Τα κολοκυθάκια φυλάγονται μόνο σε ένα στρώμα το ένα δίπλα στο άλλο, χωρίς να ακουμπούν μεταξύ τους. Απομακρύνονται όλα όσα είναι τραυματισμένα. Οι χειμωνιάτικες κολοκύθες παγώνουν στους - 2οC, ενώ τα καλοκαιρινά κολοκυθάκια στους -1οC.
Εμφανίζονται φύλλα αλλά δεν σχηματίζονται κολοκύθια.
Πιθανόν έχει γίνει ελλιπής γονιμοποίηση. Τα αρσενικά άνθη ανοίγουν μια ή περισσότερες βδομάδες πριν τα θηλυκά και δεν δίνουν κολοκύθια. Αν τα θηλυκά αποτύχουν να δέσουν ή δίνουν μικρά κολοκύθια που μαυρίζουν και σαπίζουν στην άκρη του άνθους δεν έχουν γονιμοποιηθεί. Μπορούμε να βοήθησουμε τινάζοντας τα άνθη.
Κακοσχηματισμένοι καρποί. Μπορεί να οφείλεται σε πολλές αρρώστιες που προσβάλλουν το φυτό ή σε φτωχή γονιμοποίηση. Αν είναι υγιή τα φύλλα πιθανόν να οφείλεται σε επικράτηση υψηλών θερμοκρασιών που καταστρέφουν τη γύρη.
Συγκομιδή
Τα κολοκυθάκια ωριμάζουν σε 48 - 70 ημέρες και συγκομίζονται νεαρά, τρυφερά και μικρά γιατί τα μεγάλα υστερούν σε ποιότητα.
Οι συγκομιδές συνεχίζονται όλο το καλοκαίρι και αν έχουν γίνει διαδοχικές σπορές του φυτού, μπορούμε να έχουμε φρέσκα κολοκυθάκια μέχρι τους παγετούς του Φθινοπώρου. Κόβονται με τμήμα ποδίσκου γιατί έτσι διατηρούνται καλύτερα. Ο φλοιός τους θα πρέπει να είναι τόσο τρυφερός ώστε να χαράζεται με το νύχι. Η συγκομιδή γίνεται προσεκτικά γιατί ο παραμικρός τραυματισμός μπορεί να προκαλέσει αργότερα μελανά στίγματα.
Τα χειμωνιάτικα και κτηνοτροφικά κολοκύθια, ωριμάζουν σε 80-120 ημέρες και συλλέγονται με σκληρό φλοιό και σε πλήρη ανάπτυξη, γιατί τότε έχουμε μέγιστη απόδοση του καρπού και διατηρείται καλύτερα. Θα χρειαστεί να περιμένουμε μέχρι τους παγετούς.
Τα χειμωνιάτικα μπορούν να διατηρηθούν για αρκετούς μήνες αν τοποθετηθούν σε ξηρό περιβάλλον και υψηλή θερμοκρασία. Οι κολοκύθες διατηρούνται καλύτερα σε θερμοκρασία 6-12oC και σχετική υγρασία 70%.
Τα κολοκυθάκια φυλάγονται μόνο σε ένα στρώμα το ένα δίπλα στο άλλο, χωρίς να ακουμπούν μεταξύ τους. Απομακρύνονται όλα όσα είναι τραυματισμένα. Οι χειμωνιάτικες κολοκύθες παγώνουν στους - 2οC, ενώ τα καλοκαιρινά κολοκυθάκια στους -1οC.
Ανακατέψτε στάχτη μέσα στο χώμα πριν την φύτεψη τους για να μειώσετε τα σκουλήκια των κολοκυνθών.
- Για μικρές ποικιλίες άλλη μία στρατηγική είναι να τσιμπήσετε τις αναπτυσσόμενες κορφές τους, όταν φτάσουν τα 30-60 εκατοστά μήκος
- Χρησιμοποιήστε πύρεθρο ή sabadilla για τον έλεγχο του σκαθαριού του αγγουριού και του σκαθαριού των κολοκυνθών.
- Καταστρέψετε τα αυγά του σκαθαριού της κολοκύθας με το χέρι ή τοποθετήστε τα σε ένα δοχείο με νερό και σαπούνι.
- Για να παγιδέψετε τα σκαθάρια του κολοκυθιού τοποθετήστε τάβλες ή σανίδες γύρω από την βάση των φυτών.
- Τα σκαθάρια θα κρυφτούν από κάτω από τις σανίδες το βράδυ και μπορούν να μαζευτούν εύκολα νωρίς το πρωί.
- Μερική έξτρα προστασία για τα σκουλήκια των κολοκυθών μπορεί να παρθεί, αν εφαρμόσουμε ροτενόνη γύρω από τη βάση των φυτών.
- Κρατώντας τα φυτά κάτω από κάλυμμα μέχρι την ανθοφορία επιμηκύνει την επιβίωση του φυτού. Χρησιμοποιήστε ανθεκτικές ποικιλίες όπου έχετε πρόβλημα αν σας είναι εφικτό.
Υπάρχουν 4 είδη από κολοκύθια και κολοκύθες.
Η διασταύρωση γίνεται συνήθως εύκολα μέσα στα ίδια είδη ποικιλιών και σπάνια μεταξύ ειδών.
Απομόνωσε τις ποικιλίες του ίδιου είδους με μικρότερη απόσταση αυτή των 200 μέτρων για οικιακή χρήση.
Η παραγωγή αγνών σπόρων απαιτεί γονιμοποίηση με το χέρι ή απομόνωση από άλλη ποικιλία σε απόσταση 400-1600 μέτρων, (αναλόγως την μεριά φύτευσης).
Η άνθηση των κολοκυθιών διαρκεί μερικές εβδομάδες και ίσως λόγω της διαφορετικής επίδρασης της διάρκειας της ημέρας άλλες ποικιλίες χαρακτηρίζονται από έντονο δέσιμο των πρώτων ανθέων και άλλες των τελευταίων.
Επειδή η διασταύρωση μεταξύ των ποικιλιών είναι εύκολη, οι αποστάσεις μεταξύ τους πρέπει να είναι μεγάλες (μέσος όρος ~1000μ).
Τα κολοκύθια που προορίζονται για σπόρο, αφήνονται να ωριμάσουν τελείως μέχρι να σκληρύνουν τα σπέρματα.
Τα σπέρματα ορισμένων ποικιλιών που χαρακτηρίζονται για το μέγεθος των σπόρων τους, το λευκό χρώμα και τη γεύση τους, χρησιμοποιούνται σαν πασατέμπο.
Πως γίνονται άσπερμα τα κολοκύθια και τα αγγούρια
Στα γεωπονικά ευρίσκονται δύο μέθοδοι για να κατορθώσει κανείς να κάνει κολοκύθια χωρίς σπόρο (άσπορα).
Κατά τους Καντιλίους αυτό κατορθώνεται αν βραχεί ο σπόρος που είναι για σπάρσιμο μέσα σε σηνάμινο έλαιο.
Κατά δε του Βάρωνα αν παραχωθούν οι καυλοί του φυτού και αφεθούν οι κορφές έξω, αφού δε μεγαλώσουν και αυτές και παραχωθούν οι κληματσίδες τους, αυτό δε να γίνει τρεις ή τέσσερις φορές και να κόβονται τα μεταξύ μέρη. Το τελευταίο μέρος της κολοκύνθης που δε συνεχίζεται με τα άλλα δίδει άσπερμα κολοκύθια.
Απομόνωσε τις ποικιλίες του ίδιου είδους με μικρότερη απόσταση αυτή των 200 μέτρων για οικιακή χρήση.
Η παραγωγή αγνών σπόρων απαιτεί γονιμοποίηση με το χέρι ή απομόνωση από άλλη ποικιλία σε απόσταση 400-1600 μέτρων, (αναλόγως την μεριά φύτευσης).
Η άνθηση των κολοκυθιών διαρκεί μερικές εβδομάδες και ίσως λόγω της διαφορετικής επίδρασης της διάρκειας της ημέρας άλλες ποικιλίες χαρακτηρίζονται από έντονο δέσιμο των πρώτων ανθέων και άλλες των τελευταίων.
Επειδή η διασταύρωση μεταξύ των ποικιλιών είναι εύκολη, οι αποστάσεις μεταξύ τους πρέπει να είναι μεγάλες (μέσος όρος ~1000μ).
Τα κολοκύθια που προορίζονται για σπόρο, αφήνονται να ωριμάσουν τελείως μέχρι να σκληρύνουν τα σπέρματα.
Τα σπέρματα ορισμένων ποικιλιών που χαρακτηρίζονται για το μέγεθος των σπόρων τους, το λευκό χρώμα και τη γεύση τους, χρησιμοποιούνται σαν πασατέμπο.
Πως γίνονται άσπερμα τα κολοκύθια και τα αγγούρια
Στα γεωπονικά ευρίσκονται δύο μέθοδοι για να κατορθώσει κανείς να κάνει κολοκύθια χωρίς σπόρο (άσπορα).
Κατά τους Καντιλίους αυτό κατορθώνεται αν βραχεί ο σπόρος που είναι για σπάρσιμο μέσα σε σηνάμινο έλαιο.
Κατά δε του Βάρωνα αν παραχωθούν οι καυλοί του φυτού και αφεθούν οι κορφές έξω, αφού δε μεγαλώσουν και αυτές και παραχωθούν οι κληματσίδες τους, αυτό δε να γίνει τρεις ή τέσσερις φορές και να κόβονται τα μεταξύ μέρη. Το τελευταίο μέρος της κολοκύνθης που δε συνεχίζεται με τα άλλα δίδει άσπερμα κολοκύθια.
Αυτό μπορείς να το δοκιμάσεις και στα αγγούρια.
Είδη
Εχουμε τρία είδη κολοκυθιών:
α) Το Cucurbita Pepo που δίνει τα καλοκαιρινά κολοκύθια.
β) Το Cucurbita moshata και Cucubrita Maxima πoυ δίνουν τις χειμωνιάτικες κολοκύθες.
Από τα α’ καλλιεργούνται συνήθως 3 ποικιλίες:
Τα ντόπια λευκά με λευκό, γωνιώδη, κυλινδρικό καρπό και στένωση στη μέση.
Τα λευκά Ιταλικά όπως τα προηγούμενα, χωρίς γωνίες και στενώσεις και
Τα πράσινα ντόπια με καρπό κυλινδρικό, γωνιώδη ή λείο και με ή χωρίς στενώσεις.
Από τα χειμωνιάτικα καλλιεργούνται συνήθως:
Τα μαμούθ με σφαιρικό και πεπλατυσμένο σχήμα, λευκό ή κίτρινο έως πορτοκαλί, φθάνουν τα 50 kgr και χρησιμοποιούνται σαν κτηνοτροφικά.
Τα κοκκινοκολόκυθα είναι επιμήκη, σφαιρικά ή πεπλατυσμένα, με χαρακτηριστικές συνήθως αυλακώσεις. Εχουν κίτρινο κόκκινη σάρκα και χρησιμοποιούνται για τροφή ανθρώπων και ζώων.
Τα κρεατοκολόκυθα είναι αρκετά μακριά φθάνουν και τα 1 m με διάμετρο 8-15 cm. Είναι λευκοπράσινα και χρησιμοποιούνται στη ζαχαροπλαστική. Καλλιεργούνται από πολύ παλιά στην Κύπρο. Μια παραλλαγή τους ή λαγηνοφόρος που κι αυτή υπήρχε στην Ασία και Ευρώπη από τα αρχαία χρόνια, χρησιμοποιούνταν παλιότερα για οικιακές χρήσεις όπως μεταφορά νερού και λαδιού.
Ακόμη υπάρχουν διάφορα διακοσμητικά κολοκύθια.
Τέλος μια μορφή κολοκυθιού που καλλιεργείται για τους επιμήκεις και κυλινδρικούς καρπούς του χρησιμοποιείται σαν σφουγγάρι, τα λίφια και ανήκει στο γένος Luffa
C. pepo:
Είδη
Εχουμε τρία είδη κολοκυθιών:
α) Το Cucurbita Pepo που δίνει τα καλοκαιρινά κολοκύθια.
β) Το Cucurbita moshata και Cucubrita Maxima πoυ δίνουν τις χειμωνιάτικες κολοκύθες.
Από τα α’ καλλιεργούνται συνήθως 3 ποικιλίες:
Τα ντόπια λευκά με λευκό, γωνιώδη, κυλινδρικό καρπό και στένωση στη μέση.
Τα λευκά Ιταλικά όπως τα προηγούμενα, χωρίς γωνίες και στενώσεις και
Τα πράσινα ντόπια με καρπό κυλινδρικό, γωνιώδη ή λείο και με ή χωρίς στενώσεις.
Από τα χειμωνιάτικα καλλιεργούνται συνήθως:
Τα μαμούθ με σφαιρικό και πεπλατυσμένο σχήμα, λευκό ή κίτρινο έως πορτοκαλί, φθάνουν τα 50 kgr και χρησιμοποιούνται σαν κτηνοτροφικά.
Τα κοκκινοκολόκυθα είναι επιμήκη, σφαιρικά ή πεπλατυσμένα, με χαρακτηριστικές συνήθως αυλακώσεις. Εχουν κίτρινο κόκκινη σάρκα και χρησιμοποιούνται για τροφή ανθρώπων και ζώων.
Τα κρεατοκολόκυθα είναι αρκετά μακριά φθάνουν και τα 1 m με διάμετρο 8-15 cm. Είναι λευκοπράσινα και χρησιμοποιούνται στη ζαχαροπλαστική. Καλλιεργούνται από πολύ παλιά στην Κύπρο. Μια παραλλαγή τους ή λαγηνοφόρος που κι αυτή υπήρχε στην Ασία και Ευρώπη από τα αρχαία χρόνια, χρησιμοποιούνταν παλιότερα για οικιακές χρήσεις όπως μεταφορά νερού και λαδιού.
Ακόμη υπάρχουν διάφορα διακοσμητικά κολοκύθια.
Τέλος μια μορφή κολοκυθιού που καλλιεργείται για τους επιμήκεις και κυλινδρικούς καρπούς του χρησιμοποιείται σαν σφουγγάρι, τα λίφια και ανήκει στο γένος Luffa
Οδηγός ειδών ποικιλιών κολοκυθιών και χαρακτηριστικά τους
(Cucurbita spp)
(Cucurbita spp)
C. pepo:
Οι ποικιλίες pepo συνήθως τρώγονται πριν την πλήρη ωρίμανσή τους σαν καλοκαιρινά κολοκυθάκια επειδή συνήθως δεν διατηρούνται για πολύ καιρό. Τα φρέσκα κολοκυθάκια είναι απαλά σε γεύση και συνήθως φτιάχνονται βραστά, ψητά ή τηγανιτά.
Η ποιότητα της σάρκας ελαττώνεται κατά την αποθήκευσή τους και οι περισσότερες ποικιλίες τρώγονται καλύτερα σε ένα μήνα από την συγκομιδή τους.
Η ποιότητα της σάρκας ελαττώνεται κατά την αποθήκευσή τους και οι περισσότερες ποικιλίες τρώγονται καλύτερα σε ένα μήνα από την συγκομιδή τους.
Οι θαμνώδεις pepo ποικιλίες είναι καλύτερα να φυτεύονται στη σειρά. Δοκιμάστε κολοκύθες λούφα ή Tromboncino που είναι ανθεκτικές στα έντομα για παραγωγή κολοκυθιών.
C. maxima:
C. maxima:
Πολλές ποικιλίες από αυτή την ομάδα γίνονται αρκετά μεγάλες. Τα πάνε αρκετά καλά στη αποθήκευση, από μερικούς μήνες μέχρι ένα χρόνο ή και περισσότερο αναλόγως την ποικιλία. Η σάρκα έχει εξαίρετη υφή και πολύ καλή γεύση. Δυστυχώς οι ποικιλίες maxima είναι γενικώς ευαίσθητες στη μάρανση, στα σκουλήκια και σε άλλα έντομα.
C. moschata:
C. moschata:
Οι ποικιλίες moschata είναι εξαιρετικές για διατήρηση. Η σάρκα τους είναι συνήθως πορτοκαλί στο χρώμα, γευστικές, γλυκές και συχνά μυρωδάτες.
Οι moschata ταιριάζουν για πίτες και κέικ, αφού συχνά ψήνονται ή βράζονται.
Οι ποικιλίες αυτές έχουν καλή αντοχή στο σκουλήκι των κολοκυθιών και στο σκαθάρι του αγγουριού όταν τα φυτά περάσουν το στάδιο του σπόρου.
Κατά την περίοδο της ανάπτυξης των φυτών, οι ποικιλίες moschata χρειάζονται βραδινές θερμοκρασίες πάνω από 16°C για να αναπτυχθούνε καλά.
C. argyrosperma:
C. argyrosperma:
Οι περισσότερες μίξης έχουν μακρά παράδοση να καλλιεργούνται στο νότο και είναι λιγότερο δημοφιλής από ότι τα παλιά χρόνια.
Το φρέσκο τους χρώμα είναι συνήθως απαλό κίτρινο ή κρεμώδης, με χονδροειδές κάπως σχήμα και δεν είναι τόσο γλυκές και γευστικές όσο οι maxima και οι moschatas.
Συνήθως μαγειρεύονται με γλυκαντικά όπως μαύρη ζάχαρη ή ψήνονται με γεμιστά μίγματα.
Συνήθως μαγειρεύονται με γλυκαντικά όπως μαύρη ζάχαρη ή ψήνονται με γεμιστά μίγματα.
Μερικές καλλιεργούνται κυρίως για τους γευστικούς και μεγάλους σπόρους τους που κάνουν πολύ καλά σνακ.
Όπως οι moschata έχουν καλή αντίσταση στο σκουλήκι των κολοκυθιών και στο σκαθάρι του αγγουριού.
Σαν ποικιλία έχουν την καλύτερη αντοχή στην ξηρασία.
 |
Μικρομεσαίο κολοκυθάκι με γκρι-πράσινο χρώμα.
Έχει εξαιρετική γεύση και υφή.
Γίνονται γεμιστά, ψητά, βραστά.
Γίνονται γεμιστά, ψητά, βραστά.
Συνεχίζει να παράγει κολοκυθάκια για πολύ καιρό.
Έχει μεγάλα φύλλα με γκρι-πράσινα και ανοιχτού πράσινου νευρώσεις και κηλίδες. Ιταλικού τύπου. Έχει πολύ γρήγορη παραγωγή σε κολοκύθια και αργότερα καλή παραγωγή σε αρσενικά λουλούδια που μπορούν να γίνουν γεμιστά.
Η σάρκα του είναι νόστιμη και με μαλακό δέρμα. Αν το αφήσετε να γίνει κολοκύθα μπορείτε να το κάνετε ψητό σε πίτες.
 |
Early Prolific Straightneck-C. pepo
Ωρίμανση: 48-50 ημέρες
Τα κολοκύθια είναι ίσια με χρώμα κίτρινο και ανομοιόμορφο σχήμα.
Τα κολοκύθια είναι ίσια με χρώμα κίτρινο και ανομοιόμορφο σχήμα.
Η ποιότητα και η γεύση τους είναι εξαιρετική. Τα φυτά είναι μεγάλα, ανθεκτικά, και παραγωγικά.
Spaghetti Squash-C. Pepo Ωρίμανση: 90 ημέρες
Οι κολοκύθες φτάνουν τους 20-25 πόντους περίπου και από αχνές κίτρινες γίνονται κιτρινωπές όταν ωριμάσουν.
Spaghetti Squash-C. Pepo Ωρίμανση: 90 ημέρες
Οι κολοκύθες φτάνουν τους 20-25 πόντους περίπου και από αχνές κίτρινες γίνονται κιτρινωπές όταν ωριμάσουν.
Η σάρκα τους είναι απαλή κίτρινη και σπάει σε μικρές λωρίδες όπως του σπαγγέτι.
Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε πίτες ή να φαγωθεί βραστό.
Βράζουμε για 20 έως 30 λεπτά και αφαιρούμε τη σάρκα με το πιρούνι.
Rouge Vif D'Ιtampes-C. maxima Ωρίμανση: 110 ημέρες
Γαλλική παλιά ποικιλία προ του 1900. Έχει κοκκινωπό πορτοκαλί καρπό. Στρογγυλή ριγωτή ομοιόμορφη κολοκύθα κατάλληλη για πίτες και διακόσμηση. Είναι γνωστή σαν την ποικιλία της σταχτοπούτας ‘Cinderella’. Κάνει κολοκύθες βάρους 5-12 κιλών. Αποθηκεύεται πολύ καλά
Luffa edible - Ποικιλία κολοκύθας για φυσικό σφουγγάρι Ωρίμανση: 150 ημέρες
Θέλουν πολύ καιρό να ωριμάσουν για αυτό φυτέψτε από νωρίς.
Rouge Vif D'Ιtampes-C. maxima Ωρίμανση: 110 ημέρες
Γαλλική παλιά ποικιλία προ του 1900. Έχει κοκκινωπό πορτοκαλί καρπό. Στρογγυλή ριγωτή ομοιόμορφη κολοκύθα κατάλληλη για πίτες και διακόσμηση. Είναι γνωστή σαν την ποικιλία της σταχτοπούτας ‘Cinderella’. Κάνει κολοκύθες βάρους 5-12 κιλών. Αποθηκεύεται πολύ καλά
Luffa edible - Ποικιλία κολοκύθας για φυσικό σφουγγάρι Ωρίμανση: 150 ημέρες
Θέλουν πολύ καιρό να ωριμάσουν για αυτό φυτέψτε από νωρίς.
Είναι ανθεκτικές στα έντομα και γίνονται μεγάλες και αναριχόμενες, για αυτό δώστε τους αρκετό χώρο. Όταν ωριμάσουν πλήρως τις βάζετε σε ζεστό νερό για να μαλακώσει ο εξωτερικός φλοιός τους & τα καθαρίζεται για να μείνει ο σκληρός εσωτερικός φλοιός που χρησιμοποιήτε σαν σφουγγάρι ή φίλτρο.
Γενικότερες πληροφορίες
Ο χυμός από κολοκύθια είναι πλούσιος σε βιταμίνες Β-1, Β-2 και νυασίνη Είναι επίσης πλούσιος σε βιταμίνες, μεταλλικά άλατα, ασβέστιο και κάλιο. Δροσίζει, ηρεμεί και καθαρίζει το σώμα.
Κολοκύθα
Γνωστό λαχανικά στη μαγειρική και ζαχαροπλαστική καθώς επίσης και από τον πασατέμπο (τους καβουρντισμένους με αλάτι κολοκυθόσπορους).
Είναι πλούσιο σε βιταμίνη Α με αρκετές φαρμακευτικές ιδιότητες. Τα σπέρματα περιέχουν πεπορητίνη, λευκίνη, θυροξίνη, βιταμίνη Β.
Είναι καταπραϋντικό, δροσιστικό, μαλακτικό, καθαρτικό, διουρητικό.
Χρήση
Αιμορροΐδες, Αϋπνία, Διαβήτη, Δυσκοιλιότητα, Δυσπεψίες,
Εντερίτιδες, δυσεντερίες Εντερικά παράσιτα (ταινία, ασκαρίς),
Καρδιακές παθήσεις, Νεφρική ανεπάρκεια, Ουρηθρίτιδα
Συνταγές:
1. 1 ποτήρι χυμό κολοκύθας, κάθε πρωί νηστικός για καθαρτικό. Επειδή ο χυμός αυτός δεν είναι πολύ εύγευστος, μπορούμε να του προσθέσουμε χυμό από άλλα λαχανικά.
2. Ο πολτός κολοκύθας καταπραϋνει τον πόνο και γιατρεύει εγκαύματα, φλεγμονές, αποστήματα και γεροντική γάγγραινα.
3. Για την αϋπνία, μπορούμε να φτιάξουμε ένα καταπραϋντικό και δροσιστικό γαλάκτωμα, βράζοντας σε νερό ή γάλα σπόρια αλεσμένα χωρίς τη φλούδα τους.
4. Για την ταινία, (εντερικά παράσιτα), χρησιμοποιούμε τα σπόρια. Η δόση είναι 15 γραμμάρια σπόρων για μικρό παιδί, 40 γραμμάρια για μεγαλύτερο παιδί και 60- 100 γραμμάρια για ενήλικα. Λιώνουμε τους σπόρους με τη φλούδα τους, κοπανίζοντας με μέλι, ανθόνερο πορτοκαλιάς, μαρμελάδα ή σιρόπι.
Η θεραπεία διαρκεί 2 ημέρες: Την πρώτη, νηστεύουμε για να πεινάσει το σκουλήκι. Τη δεύτερη μέρα, το πρωί μια δόση από λυομένους κολοκυθόσπορους με μια κουταλιά καρυδέλαιο. Το μεσημέρι ένα καθαρτικό (π.χ. μια κουταλιά της σούπας ρετσινόλαδο). Το βράδυ, ένα ζωμό λαχανικών χωρίς καθόλου λιπαρά εκτός από καρυδέλαιο (το οποίο το απεχθάνεται το σκουλήκι).
Οταν το παιδί θελήσει να ενεργηθεί, βάλτε το επάνω σε ένα κουβά με χλιαρό νερό, 37 βαθμών, για να βγει πιο εύκολα το σκουλήκι, που αν αισθανθεί χαμηλότερη θερμοκρασία βγαίνοντας, μπορεί να συσπασθεί, να κοπεί κομματάκια και να μείνει μέσα. Επαληθεύστε στον κουβά, αν βγήκε η ταινία ολόκληρη με το κεφάλι της. Αλλιώς θα πρέπει να ξαναρχίσετε τη θεραπεία από την αρχή.
Αλλη συνταγή, φτιάχνει με τον ίδιο τρόπο πολτό από 30-40 γραμμάρια κολοκυθόσπορο που χωρίζει σε 3 μέρη.
Λαμβάνεται σε 3 δόσεις ανά μισή ώρα και μετά από 1 ώρα παίρνουμε κάποιο καθαρτικό τσάι (βράζουμε για 3 λεπτά 1 κουταλιά σπόρους φλοιού ράμνου σε 1 φλιτζάνι νερό, προσθέτουμε 1 κουταλιά σέννα και αφήνουμε για 10 λεπτά).
Για τα παιδιά, αυτή η συνταγή προτείνει η ίδια αυτή δόση να διαιρεθεί σε περισσότερα μέρη που θα λαμβάνονται σε διάστημα δύο, τριών ημερών και μετά να ληφθεί το καθαρτικό.
Πηγές:
Γεωργική και οικιακή οικονομία παρά Γρηγόριου Παλαιολόγου μέσω ftiaxno (1835!)
topikopoiisi
Βιβλιογραφία
Βιβλιογραφία
- Γενική και ειδική λαχανοκομία Θρασύβουλου Δ. Ραπτόπουλου.
- GARDEN PROBLEM SOLVER, JEFF BALL
- HIGH - YIELD GARDENING, HUNT and BORTZ
- GARTENING FOR ALL SEASONS, New Alchemy Institute
- NATURAL INSECT AND DISEASE CONTROL, Ellis and Bradley
- Σύγχρονη Γεωργική Τεχνολογία
- ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΚΟΛΟΚΥΘΙΟΥ ΚΑΙ ΚΟΛΟΚΥΘΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου