Δυστυχώς επτωχεύσαμεν...

Γενικά 

H κρατική χρεοκοπία, ή αλλιώς πτώχευση, ενός κράτους είναι ουσιαστικά η δεινή κατάσταση που μπορεί να περιέλθει μια χώρα που αδυνατεί να ανταποκριθεί στις οικονομικές της υποχρεώσεις, εσωτερικές και κυρίως εξωτερικές. 

Η κατάσταση αυτή δηλώνεται με επίσημη εξαγγελία της ίδιας της κυβέρνησης, με την οποία και καθιστά διεθνώς γνωστή την αδυναμία της αυτή, όπως π.χ. να πληρώσει τα ληξιπρόθεσμα χρέη της χώρας της (εξ ολοκλήρου, ενός μέρους ή των τόκων τους).

Η πτώχευση ενός κράτους αποτελεί αντικείμενο και του Διεθνούς Δικαίου λόγω των ειδικών σχέσεων που δημιουργεί με άλλα κράτη. 

Βέβαια με τη συνεργασία άλλων κρατών, διεθνών οργανισμών και περιφερειακών οικονομικών οργανώσεων μπορεί να επέλθει κάποια οικονομική στήριξη υπό την επίβλεψη διεθνούς οικονομικής επιτροπής προκειμένου ν΄ αποφευχθούν οι δυσμενέστερες των επιπτώσεων.Με απλά λόγια είναι η αδυναμία πληρωμής μισθών, συντάξεων, ενοικίων, προμηθειών...

Όταν ξεκινούν οι αντιδράσεις…

photo: anaptyksi.blogspot

Στην ηλικία των 2 με 3 ετών, αρχίζουν να εμφανίζονται οι πρώτες αρνήσεις, αντιδράσεις, ανταγωνιστικές καταστάσεις στις σχέσεις του, ουσιαστικά οι μικροσυγκρούσεις που θα οδηγήσουν στην ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.

Η ζέση που τα περιβάλει με σκοπό τη διαρκή τους εξέλιξη είναι συνήθως μόνιμη & αφορά ως επί το πλείστον τον εαυτό τους, τους γονείς & τα συνομήλικα παιδιά.

Έχει αρχίσει να περιορίζει τη μίμηση & τη πιστή αντιγραφή, εμπεριέχοντας στη σκέψη του κυρίως συσχετισμούς, οι οποίοι το οδηγούν στο να κατακτά με μεγαλύτερη ένταση οτιδήποτε αναζητούν.

Η διαμόρφωση της αυτοπεποίθησης χτίζεται ολοένα & περισσότερο, φτάνοντας στο σημείο της αντιπαράθεσης, με σκοπό την αναζήτηση των επιτρεπτών ορίων και την επιβεβαίωση της επιμονής του ως ορθής ή όχι, της αποδοχής μεγαλύτερου σεβασμού άρα & αυτονομίας από τους φροντιστές του.

Ένα θυμωμένο παιδί ουσιαστικά δεν ησυχάζει με παραγγέλματα ενώ παρηγοριέται αφού βγάλει την απογοήτευσή του.

Η διαλλακτικότητα, το «μέτρον άριστον», η σκληρή επίμονη & προπάντων η ήρεμη αντιμετώπιση, δείχνουν να είναι η καλύτερη επιλογή στις έντονες αντιδράσεις, με αποκορύφωμα την κοινή τακτική όλων όσων ασχολούνται με τη φροντίδα του. Οι απαιτήσεις είναι σε άμεση σχέση με τις παραχωρήσεις & οι παρατεταμένες συγκρούσεις (με ανώτατο όριο τους λυγμούς) επιφέρουν επιπλέον ανασφάλεια & άγχος.

Ο εγωκεντρισμός του παιδιού είναι κάτι φυσιολογικό που παρέρχεται με την κοινωνικοποίηση και την επαφή με τα άλλα παιδιά.

Για να μοιραστούν κάτι μεταξύ τους, πρέπει να νοιώσουν πως αυτό θα παραμείνει σίγουρο & ασφαλές.

Μέσα από το παιχνίδι τα παιδιά εναλλάσσουν ηγετικούς ρόλους, διευρύνουν τη σκέψη τους & μαθαίνουν να εκτιμούν την ορθότερη εκδοχή.

Είναι ευλογία να αναπτύσσουν τα παιδιά το λεξιλόγιό τους & να εκφράζονται για το πρόβλημά που τους απασχολεί έχοντας ένα καλό επιχείρημα.

Τα κλάματα & οι διαπληκτισμοί με τις φωνές, είναι δείγμα του αδιεξόδου στο οποίο έχουν περιέλθει από έλλειψη εμπειριών αντιμετώπισης τέτοιων καταστάσεων.

Το άγχος προκαλείται από την άγνοια αντιμετώπισης & επίλυσης κάποιων καταστάσεων. Αν οι κρίσεις είναι ελλείψεις απομνημόνευσης εμπειριών, μήπως αυτό σημαίνει ελλιπή ανάγνωση παραμυθιών για την εξάσκηση της φαντασίας στο να διαχειριστεί αντίστοιχα διλλήματα; Μήπως είναι & περιορισμένη ενασχόλησή μας με το παιδί, όσον αφορά διαλογική συζήτηση κατά την ανάγνωση πχ του παραμυθιού;

Ένα μόνιμα θυμωμένο παιδί, είναι ένα μονίμως πληγωμένο, φοβισμένο & παραμμελημένο παιδί...

Πηγές:

Γιατί το παιδί μου είναι τόσο αντιδραστικό

Πεισματάρικο παιδί...

Πατέρας και κόρη

Michael Dudok De Wit

Η συγκινητική ιστορία αγάπης ανάμεσα σ ένα κορίτσι και τον πατέρα της, μέσα από μία μικρού μήκους ταινία που βραβεύτηκε & με το Όσκαρ του 2000. 

Ένας πατέρας αποχαιρετά τη μικρή του κόρη με μια βάρκα. Τις εποχιακές αλλαγές των τοπίων ακολουθεί το μικρό κορίτσι, που ζώντας σε αυτά ολοκληρώνεται ως γυναίκα, δημιουργεί οικογένεια & καθώς τα χρόνια περνούν η μνήμη του σ αυτόν παραμένει απαράλλαχτη.

Ουσιαστικά επρόκειτο για μία μεταφορά. Η αποχώρηση με τη βάρκα για το κάτω κόσμο, οι βαθιά αποτυπωμένες μνήμες στο μικρό κορίτσι που τη συνοδεύουν μέχρι το δικό της τέλος. 

Ηλικιωμένη πλέον, ακολουθεί το δρόμο που τράβηξε ο ίδιος όταν την αποχαιρέτησε, με τη διαφορά του νέου τοπίου που έχει πλέον διαμορφωθεί με τη πάροδο των ετών. Η μετά θάνατον ζωή & η αναζωπύρωση της κρυφής της ελπίδας να τον συναντήσει... 

Η σημασία του πατέρα για την κόρη...

Διαβάζοντας τις απόψεις της ψυχοθεραπεύτριας Tara Hedman να περιγράφει το τι θα έλεγε, εφόσον μπορούσε ένα 4χρονο κορίτσι στο πατέρα της, μου γεννήθηκε ο σκεπτικισμός για το αν θα 'πρεπε να υπεισέρχονται, (τόσο στις σκέψεις αυτές όσο & σε άλλες) & μικρότερες ηλικίες...

Εξέλαβα αυτές τις απόψεις ως εξής:

Θα αγαπήσω τον εαυτό μου, με τον τρόπο που με αγαπάς

Μη με ρωτάς αν είμαι καλά για τυπικούς λόγους, να ακούς την απάντησή μου & να σε προβληματίζει το κάθε τι που λέω... Πρέπει να μoυ δίνεται η δέουσα σημασία, για να καταφέρω να κατανοήσω ορθά την πραγματική μου αξία.

Σαν παιδί αντιγράφω πρώτα από όλα εσένα. Μαθαίνω να φέρομαι αλλά & να αποδέχομαι συμπεριφορές με τον τρόπο που εσύ θα μου δείξεις ηθελημένα ή μη. Μη ξεχνάς ποτέ, πως παρατηρώ τα πάντα, από το πως φέρεσαι όταν οδηγάς, όταν παρατηρείς το σκύλο, τη μαμά ή το γείτονα...

Αφέλεια & θράσος ή σεβασμός;

Ουκ ολίγες φορές, αρκετοί από εμάς, φθάνουμε σε σημείο ενόχλησης & αμηχανίας απέναντι σε γνωστούς, αλλά & με κυρίαρχο το συναίσθημα της καχυποψίας απέναντι σε αγνώστους, που με υπέρμετρο θράσος & αφέλεια απλώνουν χέρι πάνω στα παιδιά, πόσο μάλλον όταν αυτά δυσανασχετούν.

Όσο αθώες & αν είναι οι ενέργειές τους αυτές, ειδικά κατά τη δυσανασχέτηση των παιδιών, οφείλουν με τακτ να ενημερωθούν πως "δεν επιθυμούμε το άπλωμα χεριών πάνω μας". πόσο μάλλον χωρίς την αδειοδότηση του γονέα, ακόμη & αν είναι παρών...  

Γιατί για να αποκτηθεί ο πρέπων σεβασμός, τόσο απέναντι στο παιδί όσο & στους γονείς, πρέπει να οριοθετηθεί η αφέλεια & το θράσος κάποιων;

Σύμφωνα με τη παιδοψυχίατρο Σπυριδούλα Κώτση...

• Ποτέ δεν πιέζουμε ή δεν ενθαρρύνουμε τα παιδιά να αγκαλιάζουν ή να αγκαλιάζονται, να φιλούν ή να φιλιούνται, να δέχονται αγγίγματα στα σώματά τους ή ακόμη και να χαιρετούν τρίτους ανθρώπους, όταν δείχνουν ότι δε θέλουν. 
• Όταν το κάνουμε, δίνουμε το μήνυμα ότι είναι υποχρεωμένα να υπομένουν μια σωματική πράξη με την οποία δε νιώθουν άνετα, ακόμη & αν αυτή γίνεται από τους ίδιους τους γονείς (πχ να τα γαργαλάμε). Οφείλουμε να σεβόμαστε την επιθυμία τους. 
• Τα διδάσκουμε ότι κανείς δεν μπορεί να τα πιέσει να κάνουν οτιδήποτε στο σώμα τους, χωρίς τη θέλησή τους.
• Δε μαθαίνουμε στα παιδιά να είναι «ευγενικά» με ενηλίκους που ζητούν να τους βοηθήσουν, όταν εμείς δεν είμαστε παρόντες ή δεν το γνωρίζουμε.
• Δεν είναι «ευγένεια» να δείξει ένα παιδί το δρόμο σε κάποιο φιλικό κύριο που του το ζητάει. Ο κύριος μπορεί και οφείλει να απευθυνθεί σε ενήλικα. Όχι σε παιδί.
• Δεν είναι «ευγένεια» να προσφερθεί ένα παιδί να πάρει τα ψώνια κάποιου για να τα μεταφέρει μέχρι την είσοδο της οικοδομής του ή παραμέσα - γιατί εκείνος δεν μπορεί.
• Δεν είναι «ευγένεια» να ακολουθήσει μια κυρία ή έναν κύριο που έχασε το σκυλάκι του και ζητά βοήθεια να το βρει.
• Δεν είναι «ευγένεια» να ανταποκριθεί το παιδί στο κάλεσμα ενός ενήλικα που επιβαίνει σε αυτοκίνητο, για να ρωτήσει κάτι και να πλησιάσει ή να σταματήσει.
• Μαθαίνουμε τα παιδιά ότι, αν χρειαστεί να επιλέξουν, από την «ευγένεια» να προτιμούν πάντα την ΑΣΦΑΛΕΙΑ!

Γιατί η πρόληψη για την κακοποίηση και την παρενόχληση δεν είναι ένα «ειδικό» αντικείμενο που διδάσκεται με «ειδικούς» τρόπους στα μεγάλα παιδιά. Είναι μια καθημερινή προσπάθεια, που ξεκινά από τότε που το παιδί γεννιέται και γίνεται με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο μέσα από τις ευκαιρίες που δίνει η καθημερινή ζωή.

Παιδική Χαρά

Η παιδική χαρά είναι ο κατεξοχήν χώρος αναψυχής όπου τα παιδιά παίζουν και συναναστρέφονται με άλλα παιδιά από τη βρεφική τους ακόμη ηλικία μέχρι και τα πρώτα τους σχολικά έτη. Ειδικότερα για τις μεγαλουπόλεις, όπου οι δυνατότητες σωματικής δραστηριότητας είναι σαφώς περιορισμένες, οι παιδικές χαρές θεωρούνται -και είναι- μοναδικές «οάσεις» παιχνιδιού και διαμόρφωσης σημαντικών δεξιοτήτων.Το παιδί μέσα από το παιχνίδι στην παιδική χαρά αποκομίζει πολλαπλά οφέλη.

Καταρχάς, ήδη από πρώιμη ηλικία, ενισχύεται να αναπτύξει αλλά και να εξελίξει τις κινητικές του δεξιότητες. Τόσο τις αδρές, σε πρώτο στάδιο, δηλαδή τις κινήσεις για στήριξη και μετακίνηση, και έπειτα τις πιο λεπτές κινητικές δεξιότητες, δηλαδή όσες απαιτούν συντονισμό των μικρών μυϊκών ομάδων στα χέρια και τα δάχτυλα. Παράλληλα, μαθαίνει να αντιλαμβάνεται καλύτερα τη θέση του στον χώρο, να έχει καλύτερη συναίσθηση του σώματός του, προσπαθώντας να το συντονίσει και σε σχέση με τις κινήσεις των άλλων παιδιών γύρω του.

Ταυτόχρονα, το παιχνίδι στην παιδική χαρά αναπτύσσει και ενισχύει την αυτοπεποίθηση του παιδιού, καθώς το παιδί φορά με τη φορά δοκιμάζει τις νέες ικανότητές του (π.χ. να κατέβει μόνο του από την ψηλή τσουλήθρα ή να διασχίσει τη γέφυρα) και έτσι αισθάνεται μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στις δυνατότητες του εαυτού του.

Παιδιά που ζουν... (Dorothy L. Nolte)

Dorothy L. Nolte

Της  Dorothy L. Nolte

Παιδιά που ζουν μέσα στην επίκριση, μαθαίνουν να επικρίνουν.

Παιδιά που ζουν μέσα στην εχθρότητα, μαθαίνουν να φιλονικούν.

Παιδιά που ζουν μέσα στο φόβο, μαθαίνουν να είναι φοβισμένα.

Παιδιά που ζουν μέσα στον οίκτο, μαθαίνουν να λυπούνται τον εαυτό τους.

Παιδιά που ζουν μέσα στο χλευασμό, μαθαίνουν να ντρέπονται.

Παιδιά που ζουν μέσα στη ζήλια, μαθαίνουν τι θα πει φθόνος.

Παιδιά που ζουν μέσα στην ντροπή, μαθαίνουν να αισθάνονται ενοχή.

Παιδιά που ζουν μέσα στην ανεκτικότητα, μαθαίνουν να έχουν υπομονή.

Παιδιά που ζουν μέσα στην ενθάρρυνση, μαθαίνουν να εμπιστεύονται τον εαυτό τους.

Παιδιά που ζουν μέσα στον έπαινο, μαθαίνουν να εκτιμούν.

Παιδιά που ζουν μέσα στην επιδοκιμασία, μαθαίνουν ν’ αγαπούν τον εαυτό τους.

Παιδιά που ζουν μέσα στην αποδοχή, μαθαίνουν να βρίσκουν αγάπη στον κόσμο.

Παιδιά που ζουν μέσα στην αναγνώριση, μαθαίνουν να έχουν στόχους.

Παιδιά που ζουν εκεί που μοιράζονται τα πάντα, μαθαίνουν να είναι γενναιόδωρα.

Παιδιά που ζουν μέσα στην ειλικρίνεια και το δίκαιο, μαθαίνουν τι είναι η αλήθεια κι η δικαιοσύνη.

Παιδιά που ζουν μέσα στην ασφάλεια, μαθαίνουν να πιστεύουν στον εαυτό τους και σ’ αυτούς που υπάρχουν γύρω τους.

Παιδιά που ζουν μέσα στη φιλία, μαθαίνουν ότι αυτός ο κόσμος είναι ωραίο μέρος για να ζήσει κανείς.

Παιδιά που ζουν μέσα στη γαλήνη, μαθαίνουν να έχουν ψυχική ηρεμία.

Παιχνίδι & παιδιά

Το παιχνίδι αποτελεί τη «φυσική» γλώσσα των παιδιών, το πιο ισχυρό μέσο έκφρασής τους και αναπόσπαστη δραστηριότητα της καθημερινότητάς τους. 

Μέσω του παιχνιδιού, το παιδί εξωτερικεύει τα συναισθήματά του, μαθαίνει, πειραματίζεται, ευχαριστιέται, απογοητεύεται και ανακαλύπτει σιγά-σιγά τον εαυτό του και τον κόσμο που το περιβάλλει. 

Το παιχνίδι πρέπει να αντιμετωπίζεται με σεβασμό καθώς το ίδιο το παιδί το θεωρεί πολύ σημαντικό, κάτι που φαίνεται και από το πόσο πολύ απορροφάται από αυτό που κάνει.

Ο ρόλος του παιχνιδιού στην ανάπτυξη
Στη βρεφική ηλικία, το παιχνίδι βοηθάει το παιδί να αποκτήσει τον έλεγχο του σώματός του. 

Αρχικά κινεί μόνο τα άκρα του, ενώ μεγαλώνοντας υποβάλλει τον εαυτό του σε προοδευτικά πιο δύσκολες δραστηριότητες. Αργότερα, τα παιδιά παίζουν με τους ήχους, τις λέξεις και τα αντικείμενα, με σκοπό την ανάπτυξη καινούργιων ικανοτήτων, την απόκτηση γνώσεων, αλλά και την ευχαρίστηση που αντλούν μέσα από το παιχνίδι. 

Το παιχνίδι βοηθά το παιδί να αντιλαμβάνεται τον κόσμο ως ένα οργανωμένο σύνολο. 

Οι παρεμβάσεις και η αξιοποίηση του τρόπου με τον οποίο το παιδί επιλέγει να παίξει είναι καθοριστικής σημασίας. 

Το παιχνίδι είναι ενδεικτικό της ικανότητας του παιδιού να επικοινωνεί και να ανακαλύπτει τη σχέση του με τους ενήλικες, οι οποίοι θα πρέπει

Διατήρηση λαχανικών

About these ads

Η διατήρηση της ντομάτας σε θερμοκρασίες κάτω των 10 βαθμών Κελσίου, διασπά τη κυτταρική τους δομή και φυσικά αλλοιώνει την υφή & γεύση τους.

Όταν η ωρίμανση έρθει γρηγορότερα απ όσο θα θέλατε (δεν προλαβαίνετε να τις καταναλώσετε), μία λύση είναι & η κατάψυξη για μελλοντική χρήση τους).

Καθότι οι εμπορικές ντομάτες ωριμάζουν με τη χρήση αιθυλένιου (=ή αιθένιου, της φυτικής ορμόνης που προκαλεί την ωρίμανση των καρπών), τείνουν μεν να διατηρούνται περισσότερο, έχοντας όμως φτωχότερη γεύση από όσες ωριμάζουν πάνω στο φυτό.

Μπορείτε να αναγνωρίσετε το ροδαλό ή πορτοκαλί χρώμα της τεχνητής ωρίμανσης, σε σχέση με το βαθύ έντονο κόκκινο της φυσικής.

 

Αγγούρια (Δεν αντέχουν το κρύο...)
Όπως & στις ντομάτες η διατήρησή τους σε θερμοκρασίες κάτω των 10 βαθμών Κελσίου επιταχύνει τη σήψη τους.

Κρατείστε τα μακριά από κρεμμύδια, μήλα, πεπόνια, ντομάτες, μπανάνες... που εκπέμπουν αιθυλένιο.

Πατάτες
Θέλουν αεριζόμενο, σκιερό και δροσερό μέρος (όχι ψυγείο). Κρατείστε τες & αυτές μακριά από πηγές αιθυλενίου (κρεμμύδια, μήλα, πεπόνια, ντομάτες, μπανάνες... )



Καρότα

Κατά την αποθήκευση να αφαιρείτε το πράσινο κοτσάνι & αν δεν τα καθαρίσετε, να τα βάζετε σε αεριζόμενη ανοικτή πλαστική σακούλα (με τρύπες) στο συρτάρι των λαχανικών του ψυγείου (~ 2 εβδομάδες).

Αν τα καθαρίσετε, τα κόψετε ή είναι μικρά (baby-carrots), θα αντέξουν περισσότερο μέσα σε δοχείο γεμάτο νερό, το οποίο θα αλλάζετε συχνά.

Τα κρατάτε μακριά από πηγές αιθυλενίου (κρεμμύδια, μήλα, πεπόνια, ντομάτες, μπανάνες... )

Πιπεριές
Μόνον οι καυτερές τυλίγονται με χαρτί.
Οι υπόλοιπες διατηρούνται σε σφραγισμένο νάυλον ή πλαστικό υλικό.
Οι πράσινες διατηρούνται μία περίπου εβδομάδα ενώ οι κόκκινες λιγότερο

Κρεμμύδια
Φυλάξτε τα σε θερμοκρασία δωματίου, με καλό αερισμό μαζί με τα σκόρδα.
Οπωσδήποτε μακριά από πατάτες (θα τις κάνουν να βγάλουν βλαστούς),
στο ψυγείο (χαλάει την υφή τους) ενώ και
το φως (αλλοιώνει τη γεύση τους).

Μήλα και πορτοκάλια
Να τα φυλάτε στο ψυγείο.
Τα μήλα αντέχουν έως 6 εβδομάδες και τα πορτοκάλια για 2-3.
Τα πορτοκάλια διατηρούνται πιο ζουμερά εκτός ψυγείου για 2-3 μέρες, αλλά αλλοιώνονται γρηγορότερα στη ζέστη.
Μπανάνες
Τυλίγονται κάθε μία ξεχωριστά με πλαστική μεμβράνη για να περιοριστεί η εκπομπή αιθυλενίου και να ωριμάσουν πιο αργά.
Όταν φτάσουν στο επιθυμητό σημείο ωρίμασης, διατηρούνται λίγο περισσότερο στο ψυγείο.

Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας (2012)

κλικ στο σύνδεσμο για το Κ.Ο.Κ. του 2012
( http://www.astynomia.gr/images/stories/DOCS/KOK_iNomoi_2012Feb.pdf )

Η ενθύμηση του ΚΟΚ... υποχρέωση όλων!

Σχετικά

• Οδική ασφάλεια (astynomia.gr)
• Σε περίπτωση ατυχήματος...

Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας... & για παιδιά!

Όλοι μας θέλουμε τα παιδιά μας να πηγαίνουν και να επιστρέφουν από τα σχολεία τους ασφαλή. Να θυμάστε ότι οι γονείς είναι εκείνοι που δίνουν τα πρώτα μαθήματα κυκλοφοριακής αγωγής στο παιδί.

Γι αυτό:

• Αναζητήστε την πιο ασφαλή διαδρομή, που πρέπει να ακολουθεί το παιδί σας, για να φθάσει και να επιστρέψει από το σχολείο του.

• Η πιο σύντομη διαδρομή δεν είναι απαραίτητα και η πιο ακίνδυνη. Ελέγξετε πολλές φορές το δρομολόγιο για το σχολείο του παιδιού σας. Όταν καταλήξετε στην πιο κατάλληλη διαδρομή, φροντίστε να τη διανύσετε πολλές φορές μαζί του, έτσι ώστε να του αποτυπωθεί σωστά.

• Ακολουθώντας καθημερινά την ίδια διαδρομή, θα μπορεί σιγά-σιγά να γνωρίσει όλες τις ιδιαιτερότητες και ιδιομορφίες του δρομολογίου και κατά συνέπεια τους ενδεχόμενους κινδύνους.

• Το παιδί πρέπει να μάθει να σταματά στην άκρη του πεζοδρομίου, πριν περάσει στην απέναντι πλευρά του δρόμου. Πρέπει να μάθει να ελέγχει προσεκτικά αριστερά και δεξιά το δρόμο και να τον διασχίζει μόνο όταν θα είναι απόλυτα σίγουρο ότι δεν περνούν οχήματα.

• Μάθετε στο παιδί σας να αντιλαμβάνεται σωστά πότε ένα όχημα είναι μακριά ή κοντά του. Μια κακή εκτίμηση μπορεί να οδηγήσει σε ατύχημα.

• Κρατάτε πάντα από το χέρι το παιδί σας που πρέπει να βαδίζει στην εσωτερική πλευρά του πεζοδρομίου.

• Μάθετε στο παιδί σας ότι ακόμα και στις διαβάσεις των πεζών πρέπει να είναι εξίσου προσεκτικό. Και στην περίπτωση αυτή ισχύει ο προσεκτικός έλεγχος του δρόμου δεξιά και αριστερά.

• Ιδίως τις βραδινές ώρες, το κίτρινο χρώμα στα ρούχα του παιδιού ή τα αντανακλαστικά αυτοκόλλητα, βοηθούν τους οδηγούς να αντιληφθούν καλύτερα την παρουσία του στο δρόμο.

• Αν στο σχολείο ή τη διαδρομή υπάρχει έλλειψη ή φθορές σε σηματοδότες ή πινακίδες (οδικά σήματα), ενημερώστε άμεσα τους αρμόδιους φορείς.

Οδηγώ με Ασφάλεια σημαίνει:

– Μαθαίνω και εφαρμόζω τον Κ.Ο.Κ.
– Δεν οδηγώ όταν έχω καταναλώσει οινοπνευματώδη ποτά
– Σέβομαι τα όρια ταχύτητας
– Δεν κάνω αντικανονικά προσπεράσματα
– Δεν παραβιάζω τον κόκκινο σηματοδότη
– Σταματώ στο STOP και δίνω προτεραιότητα
– Δίνω προτεραιότητα στους πεζούς και στα άτομα με ειδικές ανάγκες
– Σέβομαι τα σήματα και τις υποδείξεις των τροχονόμων
– Φορώ πάντοτε ζώνη ασφαλείας
– Τοποθετώ τα παιδιά στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου και τους φορώ 
   ζώνη ασφαλείας
– Σε περίπτωση που οδηγώ ή είμαι συνεπιβάτης σε μοτοσυκλέτα φορώ
   πάντα κράνος
– Πριν ξεκινήσω για ταξίδι ελέγξω το όχημα που θα οδηγήσω

Για λίγο, έως πολύ μεγαλύτερους 

κλικ για το ΚΟΚ του 2021 εδώ

Πηγές: 

Εκδόσεις Ψυχογιός 

Υπουργείο Μεταφορών & Υποδομών

Ελληνική Αστυνομία - Παιδί και κυκλοφοριακή αγωγή - Χρήσιμες συμβουλές

Δεσποζόμενα και αδέσποτα ζώα συντροφιάς

O Νόμος 4039/2012 (ΦΕΚ Α 15) για τα δεσποζόμενα και αδέσποτα ζώα συντροφιάς, την προστασία τους από την εκμετάλλευση ή τη χρησιμοποίηση με κερδοσκοπικό σκοπό, τροποποιήθηκε και συμπληρώθηκε με τον N.4235/2014 ΦΕΚ Α32 – 11.02.2014

Άρθρο 1 

Ορισμοί

Για την εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος νόμου, ισχύουν οι παρακάτω ορισμοί:

α) Ζώο είναι κάθε έμβιος οργανισμός, που συναισθάνεται και κινείται σε ξηρά, αέρα και θάλασσα ή οποιοδήποτε άλλο υδατικό οικοσύστημα ή υγροβιότοπο.

β) Ευζωία είναι το σύνολο των κανόνων, που πρέπει να εφαρμόζει ο άνθρωπος στα ζώα, αναφορικά με την προστασία τους και την καλή μεταχείριση τους, έτσι ώστε να μην πονούν και υποφέρουν, την παραμονή τους σε χώρο στεγνό, καθαρό και προστατευμένο από τις καιρικές συνθήκες, χωρίς να είναι μόνιμα δεμένα και διαβιούντα εντός ακατάλληλων κατασκευών (π.χ.