Σάββατο 20 Ιουνίου 2015

Η σημασία του πατέρα για την κόρη...

Διαβάζοντας τις απόψεις της ψυχοθεραπεύτριας Tara Hedman να περιγράφει το τι θα έλεγε, εφόσον μπορούσε ένα 4χρονο κορίτσι στο πατέρα της, μου γεννήθηκε ο σκεπτικισμός για το αν θα 'πρεπε να υπεισέρχονται, (τόσο στις σκέψεις αυτές όσο & σε άλλες) & μικρότερες ηλικίες...

Εξέλαβα αυτές τις απόψεις ως εξής:


Θα αγαπήσω τον εαυτό μου, με τον τρόπο που με αγαπάς

Μη με ρωτάς αν είμαι καλά για τυπικούς λόγους, να ακούς την απάντησή μου & να σε προβληματίζει το κάθε τι που λέω... Πρέπει να μoυ δίνεται η δέουσα σημασία, για να καταφέρω να κατανοήσω ορθά την πραγματική μου αξία.

Σαν παιδί αντιγράφω πρώτα από όλα εσένα. Μαθαίνω να φέρομαι αλλά & να αποδέχομαι συμπεριφορές με τον τρόπο που εσύ θα μου δείξεις ηθελημένα ή μη. Μη ξεχνάς ποτέ, πως παρατηρώ τα πάντα, από το πως φέρεσαι όταν οδηγάς, όταν παρατηρείς το σκύλο, τη μαμά ή το γείτονα...


Αν είσαι θυμωμένος μαζί μου, ακόμη κι αν δεν καταλαβαίνω το γιατί, αναλογίσου αν το νιώθω. Σου δείχνω πως το σέβομαι, αλλά & πως με πικραίνει, αρκεί να με παρατηρήσεις με ενδιαφέρον.



 Το να είσαι καλός μαζί μου αλλά & με τους άλλους συνανθρώπους, μου δείχνει το τρόπο για ένα φτιάξουμε ένα καλύτερο κόσμο, βασισμένο αρχικά στην αμοιβαία εμπιστοσύνη.

Οι βωμολοχίες με ρηχότητα που δεν συνάδουν με τα πεπραγμένα, δεν αρμόζουν στο πνευματικό επίπεδο που ονειρεύεσαι να αποκτήσω.
Όντας καρπός ενός έρωτα, οφείλω να πιστεύω πως είμαι & δημιούργημα μιας ξέχωρης συναισθηματικής ομορφιάς, ενός κόσμου πλημμυρισμένου από αναμνήσεις & βιώματα που κάποιες απερίσκεπτες σκέψεις σου προσβάλουν...

Είναι γνώριμο σε όλους πως μία συζήτηση στο πλαίσιο της ηρεμίας, γίνεται καλύτερη & με αμφίδρομα αποτελέσματα.

Η καλλιέργεια της ηρεμίας στον καθημερινό μας βίο επιφέρει πολλαπλά οφέλη, που όμως παραμένουν ανεκμετάλλευτα από παράβλεψη.

Ανέκαθεν μία ειρωνική κριτική προκαλούσε δέος για το αν συμπεριλαμβάνονται οι παρευρισκόμενοι σε αυτήν. Η κριτική με ρηχότητα επιφέρει μεγαλύτερο πλήγμα, όταν γίνεται αναφορά στο σώμα μιας γυναίκας παρόμοιου του οποίου από παθολογικά αίτια ενδέχεται να έχω μεγαλώνοντας.

Η συμπεριφορά του καθενός μας στα μάτια κάθε παιδιού, θεωρείται φυσιολογική εφόσον ταυτίζεται με όσα βιώνει στην οικογένειά του. Από τα βιώματα αυτά κρίνεται η αυριανή συμπεριφορά όλων των παιδιών, το μέλλον & αξία της πολιτισμικότητάς μας. Η ευτυχία ήταν ανέκαθεν κομμάτι της πολιτισμικότητας, η δε καλλιέργειά της, καρπός χαράς.

Το να χαίρομαι, νοιάζομαι & συμπάσχω (=αγαπώ) για τα εικαστικά, τις επιστήμες, τη φύση & όσα αυτή περικλείει μέσα της, θα μου εντρυφήσει την αξία της τριβής με τη μόρφωση & τους κινδύνους που περικλείουν τα δέλεαρ της παραπληροφόρησης, όπως η μόδα, τα λανθασμένα πρότυπα ομορφιάς, η σεξουαλικοποίηση & εμπορευματοποίηση της μουσικής, όλα όσα ισοπεδώνουν οτιδήποτε στο βωμό του χρήματος, προσβλέποντας στις ανήθικες & υλικές αξίες.

Πρέπει να γνωρίζω από τώρα πως μία μουσική σύνθεση οφείλει να εμπεριέχει ρυθμό, αρμονία, μελωδία αλλά & έντεχνη ποίηση με διάθεση για να την ολοκληρώνει.



Η ασφάλεια & προστασία μου καλλιεργείται μέσα από τις εμπειρίες & τα βιώματα, όχι από την υπερπροστασία μου. Το να πω ή να πράξω κάτι με το λάθος τρόπο θα μου επιφέρει γνώση & συμμόρφωση, αρκεί να είμαι διαρκώς υπό την επιτήρησή σου. Η τρυφερότητα, η αφοσίωση αλλά & η εμπιστοσύνη είναι αναπόσπαστο μέρος της αμοιβαίας μας σχέσης & η αυτοπεποίθησή σου μεταδοτική, διακατεχόμενη από την έκτη μας αίσθηση.

Η εκμάθηση & η επιδεξιότητα είναι απόκτημα μελέτης, εμπειριών & διαρκούς προσπάθειας. Μετέφερε τις γνώσεις από αυτήν σου την ικανότητα βοηθώντας με στο να καταφέρω 
να μας ξεπεράσουν τα εγγόνια σου.


Μετέδιδε τα συναισθήματά σου με γνώμονα τη βούληση της ιεραρχίας, μα αναλογίσου πως η αγκαλιά & τα φιλιά, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της πατρικής

στοργής.






Αφορμή για αυτό το άρθρο ήταν οι απόψεις της ψυχοθεραπεύτριας Tara Hedman 
Πηγή: Huffingtonpost - μέσω :mama365

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου