ΤΑ ΝΕΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ
Του Αναπλ. Καθηγητή Παιδιατρικής Παναγιώτη Σπυρίδη
Αναδημοσίευση από paidiatriki.gr
Αναδημοσίευση από paidiatriki.gr
Ο λόγος που επανερχόμαστε στο εμβόλιο αυτό, παρόλο που είναι γνωστό ότι δεν έχει εγκριθεί από την Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών, είναι η επιμονή ορισμένων γονέων να εμβολιάσουν τα παιδιά τους, σε οποιαδήποτε ηλικία και σύντομα, λες και ο μηνιγγιτιδόκοκκος Β τρέχει στους δρόμους απειλητικός και με την δικαιολογία ότι η επιτροπή εμβολιασμών δεν το εγκρίνει επειδή είναι υψηλό το κόστος του και δεν θέλει να επιβαρύνει το ήδη φτωχό Κράτος.
Μην την αδικείτε φίλοι μου την Επιτροπή την υπεύθυνη για την ενεργητική ανοσοποίηση των παιδιών μας. Την στελεχώνουν επιστήμονες ιδιαίτερου κύρους και όχι κρατικοί υπάλληλοι που εκτελούν εντολές.
Οι λόγοι της μη έγκρισης είναι καθαρά επιστημονικοί και σχετίζονται κυρίως με το πόσο χρήσιμη είναι η χορήγηση αυτού του εμβολίου σε όλο τον παιδικό πληθυσμό, για ένα νόσημα που στη χώρα μας, όπως και σε άλλες αναπτυγμένες χώρες, είναι ιδιαίτερα σπάνιο.
Από το άρθρο λοιπόν, που προέρχεται από την Συμβουλευτική Επιτροπή για την Εφαρμογή των Εμβολιασμών (ACIP) του Κέντρου Ελέγχου Νοσημάτων (CDC) των ΗΠΑ, θα επιλέξω κάποιες πληροφορίες, που κρίνω ότι είναι απαραίτητες για την ενημέρωσή σας, με στόχο να αποκατασταθεί η ηρεμία σας.
Θα σας δώσω επίσης κάποια επίσημα επιδημιολογικά στοιχεία τόσο από το διεθνή, όσο και από τον Ελληνικό χώρο, για να εξηγήσω εκείνο το «δεν τρέχει ο μηνιγγιτιδόκοκκος στους δρόμους», που αναφέρω παραπάνω.
Το άρθρο: Use of Serogroup B Meningococcal Vaccines in Persons Aged >10 Years at Increased Risk for Serogroup B Meningococcal Disease: Recommendations of the Advisory Committee on Immunization Practices, 2015 Temitope Folaramni και συν. MMWR, June, 2015/ 64 (22); 608-612
Τον Οκτώβριο 2014 το FDA των ΗΠΑ ενέκρινε το πρώτο εμβόλιο κατά του Μην/κου Β (Trumenba, Wyeth), για χορήγηση σε τρεις δόσεις και τον Ιανουάριο 2015 το Bexsero της Novartis, για χορήγηση σε δύο δόσεις.
Και τα δύο όμως για άτομα ηλικίας 10 έως 25 ετών και όχι για μικρότερα.
Κατά τη διάρκεια δύο μικροεπιδημιών από μην/κο Β σε κολλέγια, τα εμβόλια αυτά χρησιμοποιήθηκαν, μαζί με τη φαρμακευτική χημειοπροφύλαξη, για να ελεγχθούν οι δύο επιδημίες.
Στις 26 φεβρουαρίου 2015, η ACIP πρότεινε τη χορήγηση αυτών των εμβολίων σε άτομα μεγαλύτερα των 10 πάντα ετών, που ευρίσκονται σε υψηλό κίνδυνο για ανάπτυξη μηνιγγιτιδοκοκκικής νόσου, ένεκα υποκείμενης νόσου που τα καθιστούσε ιδιαίτερα ευπαθή. Τα υποκείμενα αυτά νοσήματα προσδιορίσθηκαν με ακρίβεια και είναι τα παρακάτω:
1. Άτομα με κληρονομική έλλειψη του ολικού συμπληρώματος ή κάποιων επί μέρους παραγόντων αυτού.
2. Άτομα με ουραιμικό αιμολυτικό σύνδρομο που λαμβάνουν τον βιολογικό παράγοντα soliris (ecolizumab).
3. Άτομα με λειτουργική (δρεπανοκυτταρική αναιμία) ή ανατομική ασπληνία (σπληνεκτομή).
4. Σε μικροβιολόγους οι οποίοι σε επίπεδο ρουτίνας χειρίζονται δείγματα εγκεφαλονωτιαίου υγρού ή άλλων υγρών, ατόμων με πιθανή νόσο από μην/κο Β.
5. Σε περιπτώσεις επιδημίας σε κλειστούς πληθυσμούς, με στόχο την διακοπή της, σε συνδυασμό με την χημειοπροφύλαξη.
Και τα δύο εμβόλια κρίθηκαν ασφαλή, με την έννοια ότι οι αντιδράσεις, ακόμη και αν είναι έντονες, είναι ιάσιμες σε σύντομο χρονικό διάστημα. Αυτές περιλαμβάνουν, τοπικό ερύθημα, οίδημα, τοπικό άλγος, πυρετό, κακουχία, κεφαλαλγία και μυικούς πόνους, χωρίς όλα τα παραπάνω να είναι συχνά.
Γιατί δεν εγκρίθηκε η χορήγησή του σε μικρότερες ηλικίες;
Είναι ένα θέμα για το οποίο το CDC, δεν δίνει κάποια απάντηση και πράγματι είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι, ενώ συνιστά το εμβόλιο σε παιδιά μεγαλύτερα των 10 ετών με παράγοντα κινδύνου, δεν το συνιστά στην ίδια κατηγορία παιδιών που είναι μικρότερα των 10 ετών και ως εκ της ηλικίας είναι πλέον ευαίσθητα σε λοίμωξη από μηνιγγιτιδόκοκκο οροομάδος Β. Αυτό αποτελεί ένα θέμα που απαιτεί να διευκρινησθεί.
Στη Μεγάλη Βρεττανία χορηγείται στη βρεφική ηλικία, για λόγους επιδημιολογικούς, που σχετίζονται με σημαντικά υψηλότερη από 1/100.000 βρέφη, επίπτωση της νόσου.
Μέχρι στιγμής, ως ανεπιθύμητες ενέργειες του εμβολίου, αναφέρονται έντονα τοπικά ή γενικευμένα φαινόμενα, που όμως υποχωρούν σε 2-3 μέρες
Γιατί δεν χορηγείται σε όλα τα παιδιά που είναι μεγαλύτερα των 10 ετών, ανεξαρτήτως και επιλέγονται μόνο άτομα υψηλού κινδύνου;
Οι λόγοι είναι καθαρά επιδημιολογικοί.
Στις ΗΠΑ, σε όλη την επικράτεια, κατά μέσο όρο δηλώνονται ετησίως 0,15 περιστατικά μην/κου Β ανά 100.000 πληθυσμού.
Στη χώρα μας και σύμφωνα με τα στοιχεία του ΚΕΕΛΠΝΟ, από το 2004 έως το 2014, υπάρχει μια σταθερή πτώση της μηνιγγίτιδας από μην. Β, όπου μετά το το 2010 έχει σταθεροποιηθεί σε 0.4-0.6 περιπτώσεις ανά 100.000 πληθυσμού το χρόνο, που σε απόλυτους αριθμούς μεταφράζεται σε 50-60 περιπτώσεις το χρόνο.
Αν ληφθεί υπ’ όψιν ότι η θνητότητα από τη νόσο στην Ελλάδα είναι 5,6%, τότε οι ετήσιες ανθρώπινες απώλειες είναι 2.8 -3 θάνατοι ετησίως.
Όταν, φίλοι μου η επίπτωση της νόσου βρίσκεται κάτω από το 1 κρούσμα ανά 100.000 πληθυσμού το χρόνο, η Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών, δεν δικαιούται να εγκρίνει τον γενικό εμβολιασμό, σύμφωνα με τις διεθνείς οδηγίες και μπορεί να συστήσει μόνο τον εμβολιασμό των ομάδων αυξημένου κινδύνου, όπως αυτές ταξινομούνται παραπάνω.
Το εμβόλιο, λοιπόν, δεν συνιστάται να χορηγείται σε όλα τα παιδιά και ιδιαίτερα στα κάτω των 10 ετών, όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά και διεθνώς.
Σημείωση: Το κείμενο αυτό γράφτηκε
για να το διαβάσουν γιατροί κατά βάση.
Από τους γονείς, μπορούν να το διαβάσουν μόνο όσοι έχουν μια τεχνοκρατική αντίληψη των πραγμάτων και όχι αυτοί που θα πουν ότι, αν στα 2.8/13.000.000 πληθυσμού, είναι το δικό μου παιδί;
Σ’αυτούς θα απαντήσω ότι οι κίνδυνοι στη θάλασσα και ιδιαίτερα στις πισίνες, το καλοκαίρι, είναι μεγαλύτεροι και όμως τα παιδιά κολυμπούν στις πισίνες με τις ώρες και εμείς συχνά κοιτάζουμε αλλού απολαμβάνοντας τον ΦΡΑΠΕ μας και αυτό το βρίσκουμε λογικό.
Συμπερασματικά: Ο κάθε γονιός έχει την απόλυτη ευθύνη για την σωματική και την ψυχική εξ’ ίσου υγεία του παιδιού του, καθώς και για την κοινωνική του συμπεριφορά. Εμείς, ως επιστήμονες γιατροί, οφείλουμε να πούμε τα πράγματα ως έχουν, πέρα από συναισθηματισμούς. Οι αποφάσεις δικές σας, όπως το ίδιο οφείλουμε να κάνουμε και προς τους αρνητές των εμβολιασμών.
Να τους δώσουμε δηλαδή στοιχεία από την επιστημονική αλήθεια, να τα επεξεργασθούν και να αποφασίσουν, αντί να τους αποπέμπουμε ή να τους λοιδορούμε. Αυτός είναι ο ρόλος μας, ο ρόλος του Παιδιάτρου.
Ο λόγος που επανερχόμαστε στο εμβόλιο αυτό, παρόλο που είναι γνωστό ότι δεν έχει εγκριθεί από την Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών, είναι η επιμονή ορισμένων γονέων να εμβολιάσουν τα παιδιά τους, σε οποιαδήποτε ηλικία και σύντομα...
Πηγή:
Άρθρο του Αναπλ. Καθηγητή Παιδιατρικής Παναγιώτη Σπυρίδη,
αναδημοσιευμένο από το paidiatriki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου